Metody leczenia białaczki

Transplantacja szpiku kostnego

jest już często stosowaną metodą leczenia chorób, które do niedawna uważano za nieuleczalne. W szczególności odnosi się to do chorób rozrostowych układu krwiotwórczego. Transplantacja jest często jedynym sposobem przedłużenia pacjentom życia i szansą na całkowite wyleczenie. Ten sposób postępowania, który w pewnych przypadkach jest już standardem leczenia, dotyczy, oprócz przeszczepienia samego szpiku, także przeszczepiania macierzystych komórek krwiotwórczych izolowanych z krwi obwodowej i przeszczepiania komórek krwi łożyskowej (pępowinowej).

Przeszczepienie szpiku

jako metoda leczenia stosowana w przypadkach białaczek i chłoniaków, w wielu krajach jest już medyczną rutyną. Szybki rozwój wiedzy i doświadczenia nabywane z każdym kolejnym przeszczepem sprawiają, że praktycznie nie ma dwóch ośrodków stosujących dokładnie tę samą metodę i sposób leczenia. Nawet drobna modyfikacja stosowanej dotąd procedury postępowania, wykazująca przewagę nad innymi, szybko staje się standardem leczenia. Zauważalna poprawa statystyk wyleczeń jest prostą pochodną doskonalenia metod leczenia, dzięki którym zwiększa się liczba wyleczeń, a zmniejsza liczba powikłań i efektów ubocznych związanych z samą procedurą przeszczepiania.

Całość procedury zwanej "transplantacja szpiku", dzięki zastosowaniu nowoczesnej metody leczenia z użyciem komórek macierzystych, służy przedłużeniu i poprawie jakości życia, gdyż:

• stwarza największą nadzieją na wyleczenie wielu różnych jednostek chorobowych,
• jest dostępna dla wszystkich,
• jest ogólnie akceptowalną metodą postępowania ze względu na jej adekwatność i bezpieczeństwo.

Wieleobjawów klinicznych i powikłań towarzyszących przeszczepowi szpiku jest mało przyjemnych i często wywołuje niepokój. Pomimo ogromnego postępu, transplantacja jest wciąż procedurą dosyć drastyczną, którą wielu pacjentów znosi ciężko, i która mimo wszystko może zakończyć się niepowodzeniem.

Transplantacja szpiku jest jednak procedurą bardzo ważną w leczeniu nowotworów krwi. Ubiegłoroczna publikacja Centrum Onkologii pt.:”Nowotwory złośliwe w Polsce w 2000 roku” (Warszawa 2003) wykazuje, iż średnia przeżywalność osób dotkniętych chorobą nowotworową krwi, liczona stosunkiem % zgonów do zachorowalności, wynosi niewiele ponad 16% (17% kobiet, 15% mężczyzn). Dotyczy to wszystkich chorych, a więc i tych po transplantacji szpiku stanowiących w 2000 roku 11%. Biorąc pod uwagę skuteczność najdrastyczniejszej metody przeszczepienia szpiku, tj. od dawcy niespokrewnionego, wynoszące w Klinice Transplantacji Szpiku w Katowicach i Dziecięcym Szpitalu Klinicznym we Wrocławiu, w oparciu o dobory dokonane przez NZOZ Medigen ≥ 50%, liczba wyleczonych innymi metodami jest znacząco niższa. Dodać należy, że wcale niemały odsetek chorych przed i po transplantacji szpiku zginęła z powodu, nazwijmy to umownie, braku konsekwencji w leczeniu i postępowaniu po-transplantacyjnym zarówno pacjentów, jaki i lekarzy.

Należy zdawać sobie sprawę z tego, że transplantacja szpiku ma unikalny i psychologicznie trudny do zaakceptowania aspekt: “wszystko albo nic”. Pacjentowi daje się wybór: Kontynuację chemioterapii, z dużym ryzykiem, chociaż aktualnie niekoniecznie bezpośrednio grożącej, śmierci. Transplantację szpiku, stwarzającą realną szansę na wyleczenie, chociaż przy wykorzystaniu drastycznej metody, czasami bolesnej i mogącej zakończyć się nieszczęśliwie.